Copyright © Open Briefing Ltd, 2020-22. Some rights reserved. Licensed under a Creative Commons BY-NC 4.0 licence.
ບົດແນະນຳ
Last updated
ນັ້ນອາດເປັນປະໂຫຍດໃນການລະບຸບຸກຄົນ, ອົງການຈັດຕັ້ງ ແລະ ສະຖາບັນທີ່ເປັນມິດ ແລະ ສັດຕູຂອງທ່ານ. ມິດແມ່ນບຸກຄົນທີ່ທ່ານໄວ້ວາງໃຈ ແລະ ຜູ້ທີ່ເຂົ້າຂ້າງທ່ານ ຫຼື ເຂົ້າຂ້າງເຫດຜົນຂອງທ່ານ. ພວກເຂົາອາດມີເຄືອຂ່າຍ ແລະ ຊັບພະຍາກອນອື່ນໆ, ລວມມີທຶນ, ເຊິ່ງສາມາດນຳໃຊ້ເພື່ອປັບປຸງຄວາມປອດໄພ ແລະ ການຮັກສາຄວາມປອດໄພຂອງທ່ານ ຫຼື ໃຊ້ປະໂຫຍດໃນການປ້ອງກັນທ່ານຖ້າທ່ານເຄີຍມີການໂຈມຕີ, ການຄຸມຄາມ ຫຼື ການກວດພິຈາລະນາ. ການທຳຄວາມເຂົ້າໃຈວ່າຊັບພະຍາກອນເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຫຍັງ ແລະ ການດຶງດູດແຮງຈູງໃຈ ແລະ ລຳດັບຄວາມສຳຄັນຂອງມິດແຕ່ລະຄົນ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານມີສ່ວນຮ່ວມກັບພວກເຂົາໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິພາບຫຼາຍຂຶ້ນ.
ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ສັດຕູອາດພະຍາຍາມທຳລາຍ ຫຼື ໂຈມຕີທ່ານ ຫຼື ອົງການຈັດຕັ້ງຂອງທ່ານ. ພວກເຂົາອາດຖືກຂົ່ມຂູ່ຈາກກິດຈະກຳຂອງທ່ານ ແລະ ພ້ອມທີ່ຈະສູນເສຍບາງຢ່າງຖ້າວຽກງານຂອງທ່ານປະສົບຜົນສຳເລັດ. ພວກເຂົາອາດເປັນກຸ່ມອາຊະຍາກຳ, ກຸ່ມປະກອບອາວຸດ, ຜົນປະໂຫຍດທາງທຸລະກິດທີ່ມີອຳນາດ, ຫຼື ພະນັກງານລັດຖະບານ ແລະ ນັກການເມືອງ. ທ່ານສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ດີຂຶ້ນວ່າໄພຄຸກຄາມທີ່ສັດຕູເຫຼົ່ານີ້ສ້າງຂຶ້ນ ໂດຍພິຈາລະນາວ່າຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ອາດເປັນໄປໄດ້ຂອງພວກເຂົາ ແລະຄວາມສາມາດທີ່ພວກເຂົາມີແມ່ນຫຍັງ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ການສ້າງຄວາມປັ່ນປ່ວນບົນສື່ສັງຄົມອາດຕັ້ງໃຈຢຸດທ່ານ ແຕ່ມີຄວາມສາມາດຈຳກັດໃນການເຮັດແນວນັ້ນຕອນນີ້; ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບໃນທ້ອງຖິ່ນອາດຢາກທຳຮ້າຍທ່ານ ແລະ ມີວິທີການ ແລະ ການພົ້ນໂທດທີ່ຈຳເປັນເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມຕັ້ງໃຈນັ້ນເປັນຈິງ.
ໃນແງ່ຂອງຄວາມສ່ຽງ, 'ຈຸດອ່ອນ' ແມ່ນການປະເຊີນໜ້າຂອງທ່ານຕໍ່ໄພຂົ່ມຂູ່; ມັນບໍ່ມີຫຍັງກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມອ່ອນແອ. ອາດມີໄພຂົ່ມຂູ່, ແຕ່ຖ້າທ່ານບໍ່ໄດ້ປະເຊີນໜ້າ – ຫຼື ມີຈຸດອ່ອນ – ຕໍ່ສິ່ງດັ່ງກ່າວ, ນັ້ນຈະບໍ່ແປເປັນຄວາມສ່ຽງສຳລັບທ່ານເອງ. ມີຄວາມສ່ຽງຢູ່ບ່ອນທີ່ໄພຂົ່ມຂູ່ ແລະ ຈຸດອ່ອນຂອງທ່ານທັບຊ້ອນກັນ. ເຖິງວ່າໄພຂົ່ມຂູ່ສ່ວນໃຫຍ່ຢູ່ພາຍນອກ, ໂດຍທົ່ວໄປປັດໄຈທີ່ເພີ່ມຄວາມສ່ຽງຂອງທ່ານແມ່ນຢູ່ພາຍໃນ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບາງຢ່າງຈະກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກຂອງທ່ານຄື: ບັນຫາທີ່ທ່ານເຜີຍແຜ່ ຫຼື ຍຸດທະວິທີທີ່ທ່ານໃຊ້, ເປັນຕົ້ນ. ໂດຍທົ່ວໄປທ່ານຈະມີລະດັບການຄວບຄຸມ ແລະ ທາງເລືອກຕໍ່ປັດໄຈເຫຼົ່ານີ້. ປັດໄຈອື່ນໆອາດກ່ຽວຂ້ອງກັບຕົວຕົນສ່ວນບຸກຄົນຂອງທ່ານ, ແລະ ລວມມີລົດນິຍົມທາງເພດ, ຕົວຕົນທາງເພດ, ອາຍຸ, ຊົນເຜົ່າ ຫຼື ສັນຊາດ ເປັນຕົ້ນ. ເຖິງວ່າທ່ານບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມຄຸນລັກສະນະເຫຼົ່ານີ້ໄດ້, ສິ່ງທີ່ຍັງມີຄວາມສຳຄັນຄືເຂົ້າໃຈວ່າຄຸນລັກສະນະເຫຼົ່ານີ້ອາດເພີ່ມ ຫຼື ຫຼຸດຜ່ອນຈຸດອ່ອນຕໍ່ໄພຂົ່ມຂູ່ທ່ານໄດ້ແນວໃດ.
ບໍ່ແມ່ນໄພຂົ່ມຂູ່ທັງໝົດທີ່ທ່ານປະເຊີນໜ້າຈະເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສ່ຽງໃນລະດັບດຽວກັນ. ທ່ານສາມາດສຳຫຼວດສິ່ງດັ່ງກ່າວນີ້ໄດ້ ໂດຍປະຕິບັດຕາມຂະບວນການທີ່ເປັນລະບົບເພື່ອປະເມີນ ຄວາມເປັນໄປໄດ້ ຂອງແຕ່ລະໄພຂົ່ມຂູ່ທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນ ແລະ ຜົນກະທົບ ທີ່ຈະຕາມມາ. ນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໃຈໄດ້ດີຂຶ້ນວ່າທ່ານຄວນເນັ້ນໃສ່ການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໃດ. ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່າຖ້າທ່ານກຳລັງເຮັດວຽກກັບຊັບພະຍາກອນທີ່ຈຳກັດ ຫຼື ມີມິດບໍ່ຫຼາຍ.
ເລີ່ມຕົ້ນໂດຍການໄລ່ລຽງຊື່ໄພຂົ່ມຂູ່ສະເພາະທັງໝົດທີ່ອາດທຳຮ້າຍທ່ານ ແລະ ອະທິບາຍວ່າທ່ານປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແຕ່ລະຢ່າງແນວໃດ. ສັດຕູຈະເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ໂດຍກົງ (ເປົ້າໝາຍ) ຕໍ່ທ່ານ. ໄພຂົ່ມຂູ່ອື່ນໆທີ່ອາດທຳຮ້າຍທ່ານໄດ້ ຫຼື ເຮັດໃຫ້ທ່ານບາດເຈັບຈະເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ທາງອ້ອມ. ເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ຕ້ອງພິຈາລະນາຄວາມປອດໄພ, ບັນຫາການແພດ ແລະ ສຸຂະພາບພ້ອມທັງບັນຫາດ້ານການຮັກສາຄວາມປອດໄພ. ນອກນີ້ ທ່ານຄວນພິຈາລະນາໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ການຮັກສາຄວາມປອດໄພດີຈິຕອນ ແລະ ສະຫວັດດີພາບຂອງທ່ານຄຽງຄູ່ກັບໄພຂົ່ມຂູ່ທາງກາຍະພາບ.
ພິຈາລະນາຈຸດອ່ອນຂອງທ່ານ, ໃຫ້ຄະແນນໄພຂົ່ມຂູ່ແຕ່ລະຢ່າງຈາກ 1-5 (ບໍ່ ໜ້າຈະເປັນໄດ້ເຖິງໜ້າຈະເປັນໄດ້ຫຼາຍ) ສຳລັບຄວາມເປັນໄປໄດ້ແນວໃດທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ ແລະ ຄະແນນຈາກ 1-5 (ບໍ່ສຳຄັນເຖິງສຳຄັນຫຼາຍ) ສຳລັບຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ທ່ານ ຫຼື ວຽກງານຂອງທ່ານ. ຄູນຄະແນນຄວາມເປັນໄປໄດ້ກັບຄະແນນຜົນກະທົບຂອງທ່ານສຳລັບໄພຂົ່ມຂູ່ແຕ່ລະຢ່າງ ຈະໄດ້ຄະແນນຄວາມສ່ຽງຈາກ 1 ເຖິງ 25. ຄວາມສ່ຽງເຫຼົ່ານັ້ນມີຄະແນນ 1-3 ອາດຖືວ່າຕໍ່າຫຼາຍ; ຄວາມສ່ຽງມີຄະແນນ 4-6 ອາດຖືວ່າຕໍ່າ; ຄວາມສ່ຽງທີ່ມີຄະແນນ 8-10 ແມ່ນປານກາງ; ຄວາມສ່ຽງທີ່ມີຄະແນນ 12-16 ແມ່ນສູງ; ແລະ ຄວາມສ່ຽງທີ່ມີຄະແນນ 20 ຫຼື 25 ແມ່ນສູງຫຼາຍ. ນີ້ເອີ້ນວ່າຄວາມສ່ຽງໂດຍແທ້ຈິງ (ຫຼື ບໍ່ມີການຜ່ອນຄາຍ).
ທ່ານຄວນເຮັດການຝຶກນີ້ເປັນແຕ່ລະໄລຍະ, ເພື່ອຕອບສະໜອງຕໍ່ໄພຂົ່ມຂູ່ ຫຼື ຈຸດອ່ອນທີ່ເກີດຂຶ້ນໃໝ່ ຫຼື ທີ່ກຳລັງປ່ຽນແປງ ຫຼື ຕາມການປ່ຽນແປງທີ່ ສຳຄັນຕ່າງໆໃນສະພາບແວດລ້ອມທາງການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ, ຫຼືກົດໝາຍ.
ເມື່ອທ່ານເຂົ້າໃຈຄວາມສ່ຽງທີ່ທ່ານປະເຊີນໄດ້ດີຂຶ້ນ, ທ່ານສາມາດເລີ່ມຄິດເຖິງບາງມາດຕະການເປົ້າໝາຍເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້. ທ່ານສາມາດເຮັດໄດ້ໂດຍການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເປັນໄປໄດ້ ແລະ/ຫຼື ຜົນກະທົບຂອງໄພຂົ່ມຂູ່ແຕ່ລະຢ່າງເປັນລະບົບ. ທ່ານຄວນເນັ້ນໃສ່ແກ້ໄຂຈຸດອ່ອນຂອງທ່ານ, ຍ້ອນບາງສ່ວນຈະຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງທ່ານ. ບາງຄັ້ງອາດເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນຕໍ່ຄວາມເປັນໄປໄດ້ ຂອງໄພຂົ່ມຂູ່ທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນ, ແຕ່ທ່ານອາດຍັງຈຳກັດຜົນກະທົບໄດ້. ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າມີການປ່ຽນແປງຕໍ່ພຶດຕິກຳ ແລະ ການປະຕິບັດໃນການເຮັດວຽກທີ່ງ່າຍດາຍອາດມີລາຄາຖືກກວ່າ ແລະ ມີປະສິດທິພາບສູງກວ່າການເຂົ້າຫາວິທີແກ້ໄຂດ້ານເຕັກນິກ. ຮວບຮວມມາດຕະການເຫຼົ່ານີ້ເຂົ້າໄວ້ໃນລາຍການດຽວ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານມີແຜນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງທີ່ງ່າຍດາຍ, ເຊິ່ງທ່ານຄວນທົບທວນເປັນປະຈຳ.
ຖ້າທ່ານກຳລັງປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ອາດເປັນປະໂຫຍດທີ່ຈະຕັດສິນໃຈວ່າຄວນເນັ້ນໃສ່ສິ່ງໃດກ່ອນ. ມີຫຼາຍວິທີທີ່ທ່ານສາມາດເຮັດໄດ້. ທ່ານສາມາດເລືອກທີ່ຈະຍອມຮັບຄວາມສ່ຽງ, ຫຼີກເວັ້ນຄວາມສ່ຽງທັງໝົດ, ໂອນ ຫຼື ແບ່ງປັນກັບຜູ້ອື່ນໆ, ຫຼື ຈັດການກັບຄວາມສ່ຽງ. ທ່ານອາດຕັດສິນໃຈວ່າໃນຕອນນີ້ທ່ານເຕັມໃຈຍອມຮັບຄວາມສ່ຽງໃດໜຶ່ງທີ່ຢູ່ໃນລະດັບປານກາງ ຫຼື ຕໍ່າກວ່າ, ແຕ່ໃຫ້ຫຼີກເວັ້ນ, ໂອນ ຫຼື ຈັດການຄວາມສ່ຽງທັງໝົດທີ່ຢູ່ໃນລະດັບສູງ ຫຼື ສູງຫຼາຍ, ເປັນຕົ້ນ. (ຈຸດທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງທີ່ທ່ານບໍ່ພ້ອມທີ່ຈະຍອມຮັບຄວາມສ່ຽງເອີ້ນວ່າ ຂອບເຂດຄວາມສ່ຽງຂອງທ່ານ.) ນີ້ອາດຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານເນັ້ນໃສ່ຄວາມພະຍາຍາມ ແລະ ຊັບພະຍາກອນທີ່ຈຳກັດໃນການຜ່ອນຄາຍຄວາມສ່ຽງສູງ ແລະ ສູງຫຼາຍທີ່ທ່ານບໍ່ສາມາດຫຼີກເວັ້ນ ຫຼື ໂອນໄດ້.
ທ່ານຍັງສາມາດປະເມີນໄພຂົ່ມຂູ່ຄືນອີກດ້ວຍຄວາມເປັນໄປໄດ້ ແລະ ຄະແນນຜົນກະທົບຄັ້ງໃໝ່ຕາມມາດຕະການຜ່ອນຄາຍທີ່ທ່ານກຳລັງດຳເນີນ. ການໃຫ້ຄະແນນທີ່ດັດແກ້ແລ້ວຈະສະແດງເຖິງຄວາມສ່ຽງທີ່ເຫຼືອ (ຫຼື ຍັງເຫຼືອຢູ່) ໃຫ້ທ່ານ. ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າບາງສ່ວນອາດຍັງຢູ່ເໜືອຂອບເຂດຄວາມສ່ຽງຂອງທ່ານ ແລະ ຈະຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ຕື່ມເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໃຫ້ຢູ່ໃນລະດັບທີ່ຍອມຮັບໄດ້.
ໂດຍສັນຊາດຕະຍານແລ້ວຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາພະຍາຍາມປັບການປ່ຽນແປງໃນໂລກທີ່ອ້ອມຕົວພວກເຮົາໃຫ້ເປັນປົກກະຕິຢ່າງໄວວາ. ນີ້ສາມາດເປັນໄປໃນທາງບວກໄດ້ຫຼາຍຈາກທັດສະນະດ້ານສະຫວັດດີພາບ. ແຕ່ວ່າ, ຈາກທັດສະນະດ້ານການຮັກສາຄວາມປອດໄພ, ໝາຍຄວາມວ່າພວກເຮົາສາມາດຂາດ, ຫຼື ແມ່ນແຕ່ຍົກເລີກ, ການປ່ຽນແປງທີ່ອາດສະແດງເຖິງຄວາມສ່ຽງທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຕໍ່ພວກເຮົາ ຫຼື ວຽກງານຂອງພວກເຮົາ.
ເພື່ອໂຕ້ຕອບສິ່ງດັ່ງກ່າວ, ໃຫ້ໃສ່ໃຈກຸ່ມຄົນ ແລະ ສິ່ງຕ່າງໆອ້ອມຮອບທ່ານ ແລະ ຊອກຫາສິ່ງທີ່ຮູ້ຈັກໃນວົງການທະຫານເອີ້ນວ່າ 'ຫາກບໍ່ມີສິ່ງທີ່ປົກກະຕິ, ນັ້ນໝາຍເຖິງການມີສິ່ງຜິດປົກກະຕິ'. ທ່ານກຳລັງພະຍາຍາມຮັກສາສະພາບຄວາມຕື່ນຕົວທີ່ຜ່ອນຄາຍ. ໃສ່ໃຈບຸກຄົນທີ່ປາກົດຕົວ ຫຼື ຫາຍໄປຈາກການກິດຈະວັດປະຈຳວັນຂອງທ່ານ ຫຼື ການປ່ຽນແປງພຶດຕິກຳຂອງຜູ້ຄົນອ້ອມຮອບທ່ານ. ນີ້ອາດລວມມີການປ່ຽນແປງນ້ຳສຽງ ຫຼື ຄວາມຖີ່ຂອງການຄຸກຄາມ ຫຼື ເພີ່ມການໂຈມຕີທ່ານ ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານ. ໃນທຳນອງດຽວກັນກັບ, ຮັບຮູ້ວັດຖຸໃໝ່ອ້ອມຮອບທ່ານ, ເຊັ່ນວ່າ ພາຫະນະຫຼື ອຸປະກອນຕ່າງໆ, ຫຼື ລາຍການຕ່າງໆໃນບ່ອນຜິດປົກກະຕິ ຫຼື ບໍ່ຄາດຄິດ. ຮັກສາຄວາມຮັບຮູ້ສະຖານະການນີ້ອາດຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານຄາດຄະເນການກະທຳ ຕໍ່ທ່ານ ແລະ ໃຫ້ທ່ານມີເວລາເພື່ອຕອບສະໜອງຢ່າງເໝາະສົມ.
ຖ້າທ່ານຄິດວ່າການປ່ຽນແປງໃນສະພາບແວດລ້ອມອ້ອມຂ້າງຂອງທ່ານ ຫຼື ພຶດຕິກຳຂອງສັດຕູທ່ານອາດລະບຸໄພຂົ່ມຂູ່ໃໝ່ ຫຼື ຄວາມສ່ຽງທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ, ທ່ານຄວນດຳເນີນການປ້ອງກັນ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ອາດລວມມີ, ຍົກຕົວຢ່າງ, ສົນທະນາກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງກັບໝູ່ເພື່ອນ, ຄອບຄົວ ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານເພື່ອພະຍາຍາມ ແລະ ເຂົ້າໃຈສະຖານະການໃຫ້ດີຂຶ້ນ; ປ່ຽນແຜນການເດີນທາງຂອງທ່ານ ຫຼື ຍ້າຍໄປຢູ່ບ່ອນທີ່ປອດໄພກວ່າ; ຫຼື ແຈ້ງເຄືອຂ່າຍສະໜັບສະໜູນຂອງທ່ານວ່າທ່ານຮູ້ສຶກມີຄວາມສ່ຽງສູງຂຶ້ນ ແລະ ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຊ່ວຍທ່ານ.
ຕົກລົງກຳນົດເວລາວ່າເມື່ອໃດທ່ານຈະຕິດຕໍ່ຫາຜູ້ຕິດຕໍ່ດ້ານຄວາມປອດໄພທີ່ຖືກສະເໜີຊື່ ໃນແຕ່ລະມື້ຈະຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນເວລາລະຫວ່າງສິ່ງໃດໜຶ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບທ່ານ ແລະ ເຄືອຂ່າຍສະໜັບສະໜູນຂອງທ່ານກໍ່ຮັບຮູ້ ແລະ ຍົກລະດັບການແຈ້ງເຕືອນ ຫຼື ລະດົມການສະໜັບສະໜູນ.
ໃນທີ່ຕັ້ງທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງຫຼາຍ ຫຼື ໃນເວລາທີ່ມີຄວາມສ່ຽງຫຼາຍ, ‘ການເຊັກອິນ’ ເຫຼົ່ານີ້ອາດເກີດຂຶ້ນເລື້ອຍໆທຸກໆ 30 ນາທີ. ໃນທີ່ຕັ້ງທີ່ມີຄວາມສ່ຽງຕ່ຳ ຫຼື ໃນເວລາທີ່ມີຄວາມສ່ຽງຫຼຸດລົງ, ການເຊັກອິນອາດມີພຽງໜຶ່ງເທື່ອຕໍ່ມື້, ໃນຕອນແລງ. ທ່ານ ແລະ ຜູ້ຕິດຕໍ່ດ້ານຄວາມປອດໄພຂອງທ່ານຕ້ອງຕົກລົງກັນວ່າແມ່ນຫຍັງທີ່ເປັນຈິງໄດ້ ແລະ ມີຄວາມເໝາະສົມ. ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນຕາຕະລາງເວລາການເຊັກອິນຕ້ອງສອດຄ່ອງກັບເວລາປົກກະຕິໃນເວລາກາງເວັນ ແທນເວລາທີ່ທ່ານຈະມາຮອດ ຫຼື ອອກຈາກບາງທີ່ຕັ້ງ. ນີ້ຈະຫຼີກເວັ້ນຄວາມຫຼ້າຊ້າໃນການເດີນທາງຂອງທ່ານເຊິ່ງສົ່ງຜົນໃຫ້ຂາດການເຊັກອິນ ແລະ ກັງວົນເລື່ອງຜູ້ຕິດຕໍ່ດ້ານຄວາມປອດໄພຂອງທ່ານໂດຍບໍ່ຈຳເປັນ.
ເປັນສິ່ງຈຳເປັນທີ່ທ່ານ ແລະ ຜູ້ຕິດຕໍ່ດ້ານຄວາມປອດໄພຂອງທ່ານຕົກລົງໃຫ້ມີ ການກະທຳຕ່າງໆທີ່ພວກເຂົາຈະເຮັດຖ້າທ່ານຂາດການເຊັກອິນ. ເປັນເລື່ອງສົມຄວນທີ່ຈະມີຊຸດຕອບສະໜອງເປັນໄລຍະທີ່ມີຂະໜາດ ແລະຄວາມຮຸນແຮງເພີ່ມຂຶ້ນຕາມຈຳນວນຊົ່ວໂມງນັບຕັ້ງແຕ່ຂາດການເຊັກອິນ. ເປັນປະໂຫຍດສຳລັບຜູ້ຕິດຕໍ່ດ້ານຄວາມປອດໄພໃນການເຂົ້າເຖິງຕາຕະລາງເວລາຂອງທ່ານ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດສະແດງທີ່ຕັ້ງທີ່ຮູ້ຈັກຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງທ່ານຖ້າເປັນໄປໄດ້. ຖ້າຜູ້ຕິດຕໍ່ດ້ານຄວາມປອດໄພຂອງທ່ານແມ່ນຄູ່ຮ່ວມມືສາກົນ, ໃຫ້ໃສ່ໃຈເລື່ອງຄວາມແຕກຕ່າງຂອງເຂດເວລາ ແລະ ຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງບັນຫາການເຊື່ອມຕໍ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດສັນຍານເຕືອນຜິດພາດ. ຜູ້ຕິດຕໍ່ດ້ານຄວາມປອດໄພສາກົນຄວນສາມາດລະດົມ ເຄືອຂ່າຍສະໜັບສະໜູນໃນທ້ອງຖິ່ນຂອງທ່ານເພື່ອທົດພະຍາຍາມ ແລະ ຫາທີ່ຕັ້ງທ່ານໄດ້.
ສັດຕູອາດໂຈມຕີ ຫຼື ຄຸກຄາມທ່ານຖ້າພວກເຂົາຄິດວ່າທ່ານມີຈຸດອ່ອນ ຫຼື ເປັນເປົ້າໝາຍທີ່ງ່າຍ. ວິທີການປະຕິບັດໜຶ່ງທີ່ບັນດາມິດໃນທ້ອງຖິ່ນຂອງທ່ານສາມາດສະໜັບສະໜູນທ່ານແມ່ນ ການຢູ່ກັບທ່ານໃນໄລຍະເວລາທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງ ຫຼື ເດີນທາງໄປກັບທ່ານໃນທີ່ຕັ້ງທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງ. ຍ້ອນການກະທຳຂອງສັດຕູອາດຖືກປິດລ້ອມໂດຍຜູ້ອື່ນອ້ອມຮອບທ່ານ, ຫຼື ຢ່າງໜ້ອຍກໍ່ຈະບໍ່ສັງເກດເຫັນ, ອາດເພີ່ມເງິນລາງວັນສຳລັບພວກເຂົາໃຫ້ພຽງພໍເພື່ອຢັບຢັ້ງການກະທຳເຫຼົ່ານັ້ນໃນໄລຍະສັ້ນ.
ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າເພື່ອນຮ່ວມງານ ແລະ ຜູ້ອື່ນໆທີ່ຢູ່ ຫຼື ເດີນທາງໄປກັບທ່ານອາດເຮັດໃຫ້ຕົນເອງມີຄວາມສ່ຽງ. ຖ້າທ່ານປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ທີ່ສະໝ່ຳສະເໝີ ແລະ ຫຼວງຫຼາຍ, ທ່ານອາດຕ້ອງການພິຈາລະນາຂໍຜູ້ຕິດຕາມປ້ອງກັນຈາກສາກົນຈາກອົງກອນທີ່ຊ່ຽວຊານ, ເຊັ່ນວ່າ Peace Brigades International. ຜູ້ຕິດຕາມປ້ອງກັນແມ່ນຍຸດທະສາດທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮຸນແຮງ ແຕ່ເປີດເຜີຍສຳລັບການປົກປ້ອງຜູ້ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດ ແລະ ຊຸມຊົນທີ່ຖືກໄພຂົ່ມຂູ່. ຜູ້ມາເປັນອາສາສະໝັກສະແດງຄວາມຫ່ວງໄຍຕໍ່ບັນຫາສາກົນກ່ຽວກັບສິດທິມະນຸດ. ສັດຕູຮູ້ວ່າການໂຈມຕີຜູ້ປ້ອງກັນທີ່ນຳໂດຍອາສາສະໝັກສາກົນ ຈະບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນພະຍານເທົ່ານັ້ນແຕ່ຍັງຈະສົ່ງຜົນສະທ້ອນທາງກົດໝາຍ, ການເມືອງ, ການທູດ ຫຼື ເສດຖະກິດອີກດ້ວຍ.
ຖ້າທ່ານຖືກກັກຂັງ, ລັກພາຕົວ ຫຼື ຖືກທຳຮ້າຍ, ຄອບຄົວຂອງທ່ານ ຫຼື ຜູ້ອື່ນໆທີ່ຖືກສະເໜີຊື່ອາດຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າເຖິງເອກະສານທາງການເງິນ ແລະ ກົດໝາຍຂອງທ່ານ ຫຼື ຮູ້ຄວາມປາດຖະໜາຂອງທ່ານໃນຂົງເຂດເຫຼົ່ານີ້ ແລະ ຂົງເຂດສຳຄັນອື່ນໆ. ສະນັ້ນທ່ານຄວນຂຽນ ຫຼື ປັບປຸງພິໄນກຳ ຫຼື ໃບມໍລະດົກ ແລະ ເກັບມ້ຽນພ້ອມກັບເອກະສານອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນບ່ອນທີ່ປອດໄພ ເຊິ່ງຜູ້ອື່ນໆທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ພາຍໃຕ້ສະພາບການທີ່ຕົກລົງກັນໄວ້. ພິຈາລະນາຄວາມສຳຄັນຂອງຄວາມປອດໄພທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ຄວາມງ່າຍໃນການເຂົ້າເຖິງ ແລະ ຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງການລົບ ຫຼື ການທຳລາຍໂດຍບັງເອີນ ຫຼື ເປັນອັນຕະລາຍ ເມື່ອຕັດສິນໃຈວ່າສະຖານທີ່ປອດໄພຂອງທ່ານຄວນເປັນທີ່ຕັ້ງທີ່ຈັບບາຍໄດ້, ເຊັ່ນວ່າ ລີ້ນຊັກທີ່ລັອກໄດ້ ຫຼື ຕູ້ເຊັບ ຫຼື ໂຟລ໌ດີຈິຕອນທີ່ເຂົ້າລະຫັດ.
ຖ້າທ່ານບໍ່ສາມາດເຮັດວຽກໄດ້ດ້ວຍເຫດຜົນໃດກໍ່ຕາມ, ອາດເປັນເລື່ອງຍາກສຳລັບເພື່ອນຮ່ວມງານ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມມືຂອງທ່ານຈະສືບຕໍ່ກິດຈະກຳ ແລະ ການດຳເນີນງານຕອນທ່ານບໍ່ຢູ່. ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫານີ້, ທ່ານຄວນສ້າງແຜນການທີ່ກຳນົດຄວາມຮັບຜິດຊອບຕົ້ນຕໍຂອງທ່ານ ແລະ ລະບຸຜູ້ທີ່ຈະຮັບຜິດຊອບຕໍ່ແຕ່ລະຂໍ້ມູນ ແລະ ຊັບພະຍາກອນທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການເພື່ອດຳເນີນການດັ່ງກ່າວ. ຈາກນັ້ນທ່ານຄວນແບ່ງປັນແຜນການນີ້ກັບເພື່ອນຮ່ວມງານ ແລະ ຜູ້ມີສ່ວນໄດ້ສ່ວນເສຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງອື່ນໆ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງການຂັດແຍ່ງ ຫຼື ຄວາມສັບສົນໃນບັນດາພວກເຂົາ.
ຖ້າທ່ານຖືກກັກຂັງ ຫຼື ຮ້າຍແຮງກວ່ານັ້ນ, ສັດຕູອາດຂົ່ມຂູ່ຄອບຄົວ ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານຕອນທ່ານບໍ່ຢູ່. ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນການຮັກສາຄວາມປອດໄພ ແລະ ການວາງແຜນສຸກເສີນຂອງທ່ານຕ້ອງຄຳນຶງເຖິງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ນຳ. ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃກ້ທ່ານອາດຈຳເປັນຕ້ອງລີ້ຢູ່, ຊອກຫາທີ່ພັກໃນສະຖານທູດ ຫຼື ບ່ອນອື່ນໆ, ຍ້າຍໄປຢູ່ບ່ອນອື່ນຂອງປະເທດ, ຫຼື ອອກນອກປະເທດເລີຍ. ສິ່ງຈຳເປັນຄືພວກເຂົາຕ້ອງວາງແຜນຕົວຈິງສຳລັບແຕ່ລະຕົວເລືອກເຫຼົ່ານີ້ລ່ວງໜ້າ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດດຳເນີນການທີ່ເໝາະສົມທີ່ສຸດ ໂດຍແຈ້ງໃຫ້ຮູ້ແບບຫຍໍ້ໆເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພຂອງຕົນເອງ.
ການຝຶກອົບຮົມດ້ານການຮັກສາຄວາມປອດໄພທີ່ເໝາະສົມສຳລັບຜູ້ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດ ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍກັບການຝຶກອົບຮົມສ້າງຈິດສຳນຶກດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ບໍ່ເປັນມິດ ເຊິ່ງເປັນມາດຕະຖານໃນຂະແໜງມະນຸດສະທຳ ຫຼື ອົງກອນ. ການຝຶກອົບຮົມດ້ານຄວາມປອດໄພໃນລັກສະນະນັ້ນ ອອກແບບມາສຳລັບພະນັກງານສາກົນຂອງອົງກອນທີ່ມີຊັບພະຍາກອນຫຼວງຫຼາຍ ເຊິ່ງອາດປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ທາງອ້ອມຈາກອາຊະຍາຮຸນແຮງ ຫຼື ກຸ່ມປະກອບອາວຸດ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຜູ້ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດ ແລະ ຜູ້ທີ່ປົກປ້ອງທີ່ດິນ, ສິດທິດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ຊົນເຜົ່າພື້ນເມືອງອາດເປັນສະມາຊິກຊຸມຊົນທ້ອງຖິ່ນທີ່ມີຊັບພະຍາກອນຈຳກັດ ແລະ ປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ໂດຍກົງຈາກສັດຕູທີ່ມີຄວາມສາມາດສູງ, ເຊິ່ງມັກຈະມີການສະໜັບສະໜູນຈາກລັດ ຫຼື ອົງກອນ.
ການຝຶກອົບຮົມດ້ານການຮັກສາຄວາມປອດໄພສຳລັບຜູ້ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດ ຄວນເນັ້ນໃສ່ການທຳຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບຄວາມສ່ຽງສ່ວນຕົວ ແລະ ຄຳນຶງເຖິງເພດ ແລະ ປັດໄຈລະບຸຕົວຕົນສ່ວນຕົວອື່ນໆ. ຄູຝຶກຄວນພະຍາຍາມພັດທະນາຍຸດທະສາດ ແລະ ຍຸດທະວິທີດ້ານການຮັກສາຄວາມປອດໄພຮ່ວມກັນກັບຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມ ແລະ ລວມມີຫຼາຍມາດຕະການທີ່ສະເໜີໃນຄຳແນະນຳທີ່ນີ້ກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຮູ້ສະຖານະການ, ກຳນົດຕາຕະລາງການເຊັກອິນ, ການຕິດຕາມປົກປ້ອງ ແລະ ການວາງແຜນສຸກເສີນ, ເປັນຕົ້ນ. ເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ການຝຶກອົບຮົມແມ່ນຮອບດ້ານ, ແລະ ນອກຈາກຄວາມປອດໄພ ແລະ ການຮັກສາຄວາມປອດໄພທາງກາຍະພາບ ແລະ ລວມມີບັນຫາການຮັກສາຄວາມປອດໄພດີຈິຕອນ ແລະ ສະຫວັດດີພາບ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການປັບຕົວ.
ທ່ານອາດຍັງຕ້ອງການພິຈາລະນາການຝຶກອົບຮົມປະຖົມພະຍາບານຂັ້ນສູງ ຖ້າທ່ານປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ການທຳຮ້າຍຮ່າງກາຍສະໝ່ຳສະເໝີ ແລະ ຫຼວງຫຼາຍ ຫຼື ອາໄສ ແລະ ເຮັດວຽກໃນເຂດທີ່ມີສະຖານການແພດຈຳກັດ. ການຝຶກອົບຮົມທີ່ເໝາະສົມຄວນລວມມີທັກສະການປະຖົມພະຍາບານທີ່ ຈຳເປັນ, ເຊັ່ນວ່າ ການຊ່ວຍຊີວິດຂັ້ນພື້ນຖານ, ແຕ່ເນັ້ນໃສ່ທັກສະຂັ້ນສູງກວ່າເກົ່າ, ເຊັ່ນວ່າ ການປິ່ນປົວເລືອດໄຫຼຮ້າຍແຮງ ແລະ ການເຄື່ອນຍ້າຍຜູ້ບາດເຈັບລົ້ມຕາຍຢ່າງປອດໄພ. ຄວນກວມເອົາເນື້ອໃນຂອງຊຸດປິ່ນປົວການບາດເຈັບ ແລະ ວິທີການນຳໃຊ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ສິ່ງສຳຄັນ, ຄວນລວມມີວິທີການປິ່ນປົວຕົນເອງ ແລະ ວິທີການໃຊ້ອຸປະກອນພື້ນຖານແບບບໍ່ໄດ້ກຽມພ້ອມ. ທ່ານຄວນເລືອກຫຼັກສູດທີ່ດຳເນີນເປັນເວລາຫຼາຍມື້, ແລະ ລວມມີສະຖານະການຈຳລອງ ແລະ ແບບຝຶກຫັດທີ່ໃຊ້ໄດ້ຈິງ. ເມື່ອທ່ານສຳເລັດການຝຶກອົບຮົມແລ້ວ, ທ່ານຄວນຊື້ຊຸດປິ່ນປົວການບາດເຈັບສ່ວນບຸກຄົນສຳລັບບ້ານເຮືອນ, ຍານພາຫະນະ ແລະ ຫ້ອງການຂອງທ່ານຖ້າເປັນໄປໄດ້.
ດ້ວຍການຝຶກອົບຮົມດ້ານການຮັກສາຄວາມປອດໄພ ແລະ ການປະຖົມພະຍາບານ, ສິ່ງສຳຄັນຄືຕ້ອງເຮັດຫຼັກສູດທົບທວນຄືນທຸກໆປີ ແລະ ຫຼັກສູດເຕັມຢ່າງໜ້ອຍໜຶ່ງຄັ້ງທຸກສາມປີເພື່ອຮັກສາ ແລະ ປັບປຸງທັກສະຂອງທ່ານ.
ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນມີລະດັບຄວາມສ່ຽງແຕກຕ່າງກັນ ເຊິ່ງພວກເຮົາກຽມພ້ອມທີ່ຈະຍອມຮັບເພື່ອໃຫ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຮົາ. ໃນການບໍລິຫານຄວາມສ່ຽງ, ນີ້ໝາຍເຖິງ 'ຄວາມສ່ຽງທີ່ຍອມຮັບໄດ້' ຂອງພວກເຮົາ. ຜູ້ທີ່ປົກປ້ອງ ແລະ ສົ່ງເສີມສິດທິມະນຸດ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມມັກມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຍອມຮັບໄດ້ສູງກວ່າຜູ້ອື່ນໆ. ແຕ່ເຖິງວ່າຢູ່ພາຍໃນອົງກອນ – ຫຼື ຄອບຄົວດຽວກັນກໍ່ຕາມ – ກໍ່ຈະມີຄວາມສ່ຽງສ່ວນຕົວທີ່ຍອມຮັບໄດ້ແຕກຕ່າງກັນ. ສຳລັບພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນ, ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມີຈຸດເກີນຄວາມສ່ຽງ – ຕໍ່ຕົວເຮົາເອງ ຫຼື ຜູ້ອື່ນໆ – ກາຍເປັນເລື່ອງໃຫຍ່ເກີນຈະຍອມຮັບໄດ້.
ເມື່ອພິຈາລະນາຄວາມສ່ຽງທີ່ຍອມຮັບໄດ້ຂອງທ່ານເອງ, ສິ່ງສຳຄັນຄືຕ້ອງພິຈາລະນາຜົນກະທົບຕໍ່ໝູ່ເພື່ອນ, ຄອບຄົວ, ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງທ່ານຖ້າທ່ານຖືກກັກຂັງ ຫຼື ຮ້າຍແຮງກວ່ານັ້ນ. ອາດຖືກຕ້ອງທັງໝົດສຳລັບທ່ານທີ່ຈະຍອມຮັບຄວາມສ່ຽງສ່ວນຕົວທີ່ສູງຫຼາຍ ເພື່ອດຳເນີນຕາມເຫດຜົນຂອງທ່ານຕໍ່ໄປ, ແຕ່ປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນມັກມີແຕ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບດຳເນີນການເທົ່ານັ້ນຖ້າທ່ານ, ຫຼື ເຄືອຂ່າຍສະໜັບສະໜູນຂອງທ່ານ, ມີຄວາມສາມາດຕອບສະໜອງຢ່າງມີປະສິດທິພາບຖ້າມີເຫດການເກີດຂຶ້ນ.
ສິ່ງສຳຄັນຄືຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າຄວາມສ່ຽງທີ່ຍອມຮັບໄດ້ຂອງທ່ານເອງອາດປ່ຽນໄປຕາມການເວລາ. ນີ້ອາດເກີດຕາມເຫດການສຳຄັນໃນຊີວິດ, ເຊັ່ນວ່າ ການເກີດຂອງເດັກ, ການແຕ່ງງານ ຫຼື ການຕາຍຂອງສະມາຊິກໃນຄອບຄົວ. ຫຼື ອາດເກີດຕາມເຫດການໃດໜຶ່ງ ຫຼື ເຫດການເກືອບເກີດອຸບັດຕິເຫດທີ່ສົ່ງຜົນຕໍ່ທ່ານ ຫຼື ເພື່ອນຮ່ວມງານ. ບໍ່ວ່າເຫດຜົນໃດກໍ່ຕາມ, ສິ່ງສຳຄັນຄືຕ້ອງຮັບຮູ້, ເຂົ້າໃຈ ແລະ ສື່ສານໃຫ້ຜູ້ອື່ນໆກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃດໜຶ່ງໃນຄວາມສ່ຽງທີ່ຍອມຮັບໄດ້ຂອງທ່ານ.
